IZGS Ardennenweekend 11 mei 2012 - 13-mei 2012
Door: Hans
Blijf op de hoogte en volg Carin
17 Mei 2012 | België, Malmedy
Laat ik deze keer als gast van IZGS maar eens in de pen klimmen dacht ik op de hint van Mark als respons op de spaarzame foto's die er tijdens het Ardennenweekend waren geschoten. Het is ook lastig hoor om echte actiefoto's op zo'n MTB te maken. Ik zag Leon al rijdende de meest vreemde houdingen aannemen om zijn camera te bedienen, maar die deed wel meer rare dingen onderweg; waarvan later akte.
Over de vrijdag kan ik kort zijn; Wij kwamen immers later, over te veel ongeplaveide wegen. Ik ben benieuwd of die Elio Di Rupo het begrotingtekort van België onder de 3 procent kan houden met al die wegwerkzaamheden. Het wegennet lijkt wel op één groot mountainbike parcours.
Toch is er ondanks de regen deze dag nog flink geraced en geMTBeet. Bij onze aankomst waren Leon en Michiel nog druk bezig met het omleggen van een nieuwe ketting. Dat ene Duveltje erVOOR hadden ze beter, bleek de volgende ochtend, erNA kunnen nuttigen want er was een derailleurtje over het hoofd gezien. Ja, die ketting moest erDOOR heren. Ik hoor Michiel zaterdag nog tot zijn grote ontzetting roepen "je gelooft dit niet". Ik zal het maar verder niet over deze fiets hebben maar een feit is dat hij zondag wel erg veel overcapaciteit had ;-)
Het werd nog best gezellig die eerste avond in de serre, met al die Belgische gerstennatjes en dekselse verpakte Franse wijnen.
Zaterdagochtend was het frissig maar het leek erop dat we het wel zouden droog houden. Ik stond om negen uur al in vol ornaat met mijn fiets in de startblokken maar dat bleek wat te voorbarig. Er werden eerst nog 'wat' boodschappen gehaald voor de BBQ die avond. De raceploeg was al lang en breed vetrokken toen de drie achterblijvers langzamerhand het donkerbruine vermoeden kregen dat het vlees mogelijk in La Charente - Limousine bij Arthur en Carolien werd opgehaald. Maar toch net over elven kon er worden gelost. Een half uurtje later zaten we dan, na het kettingen debacle van "de fiets die niet genoemd mag worden" eindelijk in het zadel; Nico, Rob, ondergetekende, Leon en Mi..........waar is ............... OK, ik zou het er niet meer over hebben.
Wat is de Ardennen dan mooi, daar boven op die hoge tracks met uitzicht over beboste valleien, velden met paardenbloemen, roofvogels boven onze helmen, een nieuwsgierige vos, een geschrokken hert en geen mens die je tegenkomt. Althans.........er kwam er wel eentje achterop.
Tot onze verbazing werden we door Leon, voorzien van zijn met perslucht geladen claxon luid toeterend ingehaald. Michiel was op dat moment aan het shoppen in de locale rijwielenhandel.
Met Leon is het trouwens opletten geblazen, die is zo maar in eens weer verdwenen. Als die ergens een pijpje uit de grond ziet steken of een stukje beton van een bunker in het oog heeft is ie weg.
Zo waren we hem weer eens kwijt bij een vervallen negentiende-eeuws viaduct. Rob zei nog; "het zou me niks verbazen als hij daar boven ergens opduikt" en ja hoor we zagen hem halverwege het talud door het struikgewas naar boven klauteren; getuige deze foto.
Na een patatje "met" in een soort van een apres skihut (biertje!!!) werd het pas echt serieus. Steile klimmetjes, pittige afdalingen over stronken en wortels en door stromende beken en een volgelopen tracktorspoor langs een sloot die onze navigator bijna fataal werd. Gehavend aan de knie en met een besmeurd pak deed hij ons verslag van zijn onfortuinlijke uitwijkmanoeuvre. Gelukkig waren we niet ver meer van Floriheid maar .........er moest nog wel eerst even geKLOMMEN worden, pfffffffff.
Er stond ondanks de diverse pitstops toch wel dik vijftig op de teller. Bravo mannen!
De raceploeg was op drie na ook gearriveerd; die hadden er maar liefst 150 km opzitten. Mark, Peter S. en Carin plakten daar nog eens 15 tegenaan. Trainen voor la Marmotte; de ultieme cyclosportieve. Peter raakte helaas onderweg nog lek maar het "leed" werd snel vergeten in de serre waar ieder zijn 'natje en droogje' kon halen; een uitspraak die de volgende dag nog een paar keer langs zou komen.
De avond stond geheel in het teken van een overheerlijke BBQ waarbij Kees als chef de grilleur uitstekend dienst deed. Het vlees, volgens bovengenoemde ietwat aan de zoute kant, was mijns inziens het wachten van die ochtend meer dan waard.
De start op de zondagochtend was deze keer zonder al te veel oponthoud. De MTB-ploeg was vandaag tot mijn genoegen uitgebreid met Sabina, Peter T., Kees en Michiel (jawel!). De weergoden waren ons weer goed gezind want het zonnetje prijkte aan een staalblauwe hemel met hier en daar een wolk. Misleidend want na de eerste afdaling wist je gelijk welke lichaamsdelen er niet waren bedekt. We moesten er ook meteen letterlijk volop tegenaan want de afrit werd direct gevolgd door een fikse klim met behoorlijk venijn in de staart. Kees schatte het op zo'n 25%. Sabina vroeg zich even af of MTBen wel zo leuk was maar ook dat leed was snel vergeten door de verdere pracht die dag. Wat een mooie rit weer.
Onderweg werd er nog ergens een verkeerslicht gejat die gedurende de hele rit in een rugtas mee liftte. Heeeey monsieur qui est prohibée!!! jaha Big brother is allways watching; zie:
http://www.youtube.com/watch?v=9xS6J0LRzq8
De kerk kwam net uit toen Leon zich vlak voor een helling verschakelde. Onder de uitroep van "Hij die zo niet genoemd mag worden" sloeg voor de ogen van de kerkgangers God's hand meedogenloos toe op Leon's ketting. RANG! zo vast als een huis. Bovenop een plateautje werd de fiets onder diverse handen genomen. Michiel hield ons tijdens deze operatie amusant bezig met een verhaal over een natje en een droogje wat in België iets heel heel heel erg, heel erg anders betekende dan bij ons.
Wat dat dan in België betekende ????? tja........dat weten we nu nog niet !?Een hilarische anti-climax. De fiets was inmiddels ook weer heel.
Een lekkere lunchplek in het zonnetje was niet voor het uitzoeken. Het enige terras dat ons wilde toelaten was aan letterlijk de schaduwzijde van een pintelier waar je normaal gesproken alleen maar binnen zou gaan om te pissen. Dat was kennelijk ook het enige waarin ze waren gespecialiseerd want ik telde onderweg in die ranzige kroeg maar liefs NEGEN bordjes met WC .
De koffieverkeerd was echt fout; dat bleek een glas warme melk met een schepje Nescafé te zijn, voor 2,30 Euro!!! en bediening aan het "terras uit het zonnetje" 0,10 PP. OK; de apfelstrudel was dan wel te doen, maar het bier hebben we dit keer maar overgeslagen want die was, zeker te weten, acuut doodgeslagen.
Helaas was het na een kilometer of 35 alweer tijd om aan die laatste venijnige klim te beginnen.
De racers hadden die dag 70 op de teller staan. Rody had zijn kruit kennelijk nog niet verschoten en deed er nog ff een run achteraan. Respect! Ik dacht dat alleen Peter Lucke dergelijke "afwijkingen" kende maar het is kennelijk triatleet eigen, althans bij deze twee kanjers. Over kanjers gesproken; dat zijn we wat mij betreft allemaal. Op sportief gebied maar ook met elkaar. Zelden met zo'n leuke groep mensen op de rit geweest. Wat mij betreft volgend jaar weer.
Over de vrijdag kan ik kort zijn; Wij kwamen immers later, over te veel ongeplaveide wegen. Ik ben benieuwd of die Elio Di Rupo het begrotingtekort van België onder de 3 procent kan houden met al die wegwerkzaamheden. Het wegennet lijkt wel op één groot mountainbike parcours.
Toch is er ondanks de regen deze dag nog flink geraced en geMTBeet. Bij onze aankomst waren Leon en Michiel nog druk bezig met het omleggen van een nieuwe ketting. Dat ene Duveltje erVOOR hadden ze beter, bleek de volgende ochtend, erNA kunnen nuttigen want er was een derailleurtje over het hoofd gezien. Ja, die ketting moest erDOOR heren. Ik hoor Michiel zaterdag nog tot zijn grote ontzetting roepen "je gelooft dit niet". Ik zal het maar verder niet over deze fiets hebben maar een feit is dat hij zondag wel erg veel overcapaciteit had ;-)
Het werd nog best gezellig die eerste avond in de serre, met al die Belgische gerstennatjes en dekselse verpakte Franse wijnen.
Zaterdagochtend was het frissig maar het leek erop dat we het wel zouden droog houden. Ik stond om negen uur al in vol ornaat met mijn fiets in de startblokken maar dat bleek wat te voorbarig. Er werden eerst nog 'wat' boodschappen gehaald voor de BBQ die avond. De raceploeg was al lang en breed vetrokken toen de drie achterblijvers langzamerhand het donkerbruine vermoeden kregen dat het vlees mogelijk in La Charente - Limousine bij Arthur en Carolien werd opgehaald. Maar toch net over elven kon er worden gelost. Een half uurtje later zaten we dan, na het kettingen debacle van "de fiets die niet genoemd mag worden" eindelijk in het zadel; Nico, Rob, ondergetekende, Leon en Mi..........waar is ............... OK, ik zou het er niet meer over hebben.
Wat is de Ardennen dan mooi, daar boven op die hoge tracks met uitzicht over beboste valleien, velden met paardenbloemen, roofvogels boven onze helmen, een nieuwsgierige vos, een geschrokken hert en geen mens die je tegenkomt. Althans.........er kwam er wel eentje achterop.
Tot onze verbazing werden we door Leon, voorzien van zijn met perslucht geladen claxon luid toeterend ingehaald. Michiel was op dat moment aan het shoppen in de locale rijwielenhandel.
Met Leon is het trouwens opletten geblazen, die is zo maar in eens weer verdwenen. Als die ergens een pijpje uit de grond ziet steken of een stukje beton van een bunker in het oog heeft is ie weg.
Zo waren we hem weer eens kwijt bij een vervallen negentiende-eeuws viaduct. Rob zei nog; "het zou me niks verbazen als hij daar boven ergens opduikt" en ja hoor we zagen hem halverwege het talud door het struikgewas naar boven klauteren; getuige deze foto.
Na een patatje "met" in een soort van een apres skihut (biertje!!!) werd het pas echt serieus. Steile klimmetjes, pittige afdalingen over stronken en wortels en door stromende beken en een volgelopen tracktorspoor langs een sloot die onze navigator bijna fataal werd. Gehavend aan de knie en met een besmeurd pak deed hij ons verslag van zijn onfortuinlijke uitwijkmanoeuvre. Gelukkig waren we niet ver meer van Floriheid maar .........er moest nog wel eerst even geKLOMMEN worden, pfffffffff.
Er stond ondanks de diverse pitstops toch wel dik vijftig op de teller. Bravo mannen!
De raceploeg was op drie na ook gearriveerd; die hadden er maar liefst 150 km opzitten. Mark, Peter S. en Carin plakten daar nog eens 15 tegenaan. Trainen voor la Marmotte; de ultieme cyclosportieve. Peter raakte helaas onderweg nog lek maar het "leed" werd snel vergeten in de serre waar ieder zijn 'natje en droogje' kon halen; een uitspraak die de volgende dag nog een paar keer langs zou komen.
De avond stond geheel in het teken van een overheerlijke BBQ waarbij Kees als chef de grilleur uitstekend dienst deed. Het vlees, volgens bovengenoemde ietwat aan de zoute kant, was mijns inziens het wachten van die ochtend meer dan waard.
De start op de zondagochtend was deze keer zonder al te veel oponthoud. De MTB-ploeg was vandaag tot mijn genoegen uitgebreid met Sabina, Peter T., Kees en Michiel (jawel!). De weergoden waren ons weer goed gezind want het zonnetje prijkte aan een staalblauwe hemel met hier en daar een wolk. Misleidend want na de eerste afdaling wist je gelijk welke lichaamsdelen er niet waren bedekt. We moesten er ook meteen letterlijk volop tegenaan want de afrit werd direct gevolgd door een fikse klim met behoorlijk venijn in de staart. Kees schatte het op zo'n 25%. Sabina vroeg zich even af of MTBen wel zo leuk was maar ook dat leed was snel vergeten door de verdere pracht die dag. Wat een mooie rit weer.
Onderweg werd er nog ergens een verkeerslicht gejat die gedurende de hele rit in een rugtas mee liftte. Heeeey monsieur qui est prohibée!!! jaha Big brother is allways watching; zie:
http://www.youtube.com/watch?v=9xS6J0LRzq8
De kerk kwam net uit toen Leon zich vlak voor een helling verschakelde. Onder de uitroep van "Hij die zo niet genoemd mag worden" sloeg voor de ogen van de kerkgangers God's hand meedogenloos toe op Leon's ketting. RANG! zo vast als een huis. Bovenop een plateautje werd de fiets onder diverse handen genomen. Michiel hield ons tijdens deze operatie amusant bezig met een verhaal over een natje en een droogje wat in België iets heel heel heel erg, heel erg anders betekende dan bij ons.
Wat dat dan in België betekende ????? tja........dat weten we nu nog niet !?Een hilarische anti-climax. De fiets was inmiddels ook weer heel.
Een lekkere lunchplek in het zonnetje was niet voor het uitzoeken. Het enige terras dat ons wilde toelaten was aan letterlijk de schaduwzijde van een pintelier waar je normaal gesproken alleen maar binnen zou gaan om te pissen. Dat was kennelijk ook het enige waarin ze waren gespecialiseerd want ik telde onderweg in die ranzige kroeg maar liefs NEGEN bordjes met WC .
De koffieverkeerd was echt fout; dat bleek een glas warme melk met een schepje Nescafé te zijn, voor 2,30 Euro!!! en bediening aan het "terras uit het zonnetje" 0,10 PP. OK; de apfelstrudel was dan wel te doen, maar het bier hebben we dit keer maar overgeslagen want die was, zeker te weten, acuut doodgeslagen.
Helaas was het na een kilometer of 35 alweer tijd om aan die laatste venijnige klim te beginnen.
De racers hadden die dag 70 op de teller staan. Rody had zijn kruit kennelijk nog niet verschoten en deed er nog ff een run achteraan. Respect! Ik dacht dat alleen Peter Lucke dergelijke "afwijkingen" kende maar het is kennelijk triatleet eigen, althans bij deze twee kanjers. Over kanjers gesproken; dat zijn we wat mij betreft allemaal. Op sportief gebied maar ook met elkaar. Zelden met zo'n leuke groep mensen op de rit geweest. Wat mij betreft volgend jaar weer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
