Ardennenweekend IZGS 3 tot en met 5 mei 2013
Door: Hans
Blijf op de hoogte en volg Carin
06 Mei 2013 | België, Houffalize
Ik kreeg vorig jaar van Mark het verzoek om als gast een verslagje te schrijven over het Ardennen weekend 2012. Dat verzoek werd deze keer vlak voor de terugrit nog snel even glimlachend door de voorzitter geprolongeerd. Delegeren heet dat; konden we onderweg wel even doen.
Hans verzint van achter het stuur wel een verhaaltje, Carin doet dan verslag van haar raceavontuur en Trudy zorgt voor de registratie. Leuk bedacht hoor maar er waren wel wat beperkingen. Hans heeft namelijk tijd nodig om de belevenissen om te zetten in leesvoer (lees; krachtvoer) en kan geen twee dingen tegelijk, Carin lag al te pitten toen we Houffalize nog niet uit waren en Trudy zat achterin als een (West)malle bedwelmd te wezen van de Belgische trappist die helaas in haar tas te vroeg was ontkroont. De Renault Megane Estate Bose Eco rook na nog geen vijf minuten als een ranzige kroeg op de zondagochtend. Bleh, we hadden niet aangehouden moeten worden want die lucht was niet meer uit te leggen; laat staan in het steenkolen Frans.
Vrijdag
De weersvoorspellingen waren wat tegenstrijdig; de ene gaf vallende druppels, de andere een zonnetje met een wazig wolkje. Ach, kiezen we gewoon wat ons het beste uitkomt.
Zonnig dus, en dat werd het!
Redelijk gelijktijdig kwam het merendeel van de groep zo rond half drie aan bij een ruim, super praktisch ingericht huis, schitterend gelegen op zo’n 300 hoogtemeters (nee hè; dat wordt trappuh) met uitkijk over Houffalizes groene achtertuinen. We konden er ook gelijk in.
Er moest die middag natuurlijk ook nog even gepedaald worden om “la service des parcours’ oftewel; de weg te verkennen. Zoals gebruikelijk gingen de racers en de MTB’rs ieder hun eigen weg. De MTB ploeg was dit jaar prettig voorzien van de dames Sabina en Trudy en gelukkig was Peter Lucky Luke (piest langzamer dan zijn schaduw), naast Rob, Nico en ondergetekende, ook weer van de partij. De sportwereld is klein want de schoonzus van Kees bleek ook in de buurt te vertoeven en tipte ons over de beste tracks. Nico navigeerde ons met behulp van zijn Garmin GPS feilloos naar l’ entree des parcours blue cenque. De bijkies werden weer lekker op de proef gesteld en de schone club- en sporttenuutjes waren op de rugzijde al snel voorzien van een strook pureé d’Ardennen; een heerlijk voorafje aan de dag die nog komen zou.
Terug bij het huis was de raceploeg inmiddels ook al gearriveerd na een succesvolle proloog. Alleen Bram zag ik in de hal wat beteuterd met zijn zadel in zijn hand staan en hoorde hem iets brommen over een onwillige ring. Bram zou, bleek later, het stokje overnemen van Michiel die vorig jaar nogal wat met zijn fiets te doen had. Bram ging nog een rondje testen terwijl we ons tegoed deden aan diverse abdijdranken en heerlijke Italiaanse pastaschotels. Het was maar goed dat we een bordje voor Bram hebben achtergehouden; die kwam nog net voor het donker onder luid gejoel aanschuiven. Bram kon nog zitten; met die zadel zat het dus wel goed;-)
Zaterdag
De raceploeg had vandaag een bijzonder plan de campagne. Een heuse tourrit van 86 en 126 km in het mooie Luxemburg. Auto’s werden ingezet voor vervoer want om er ook nog eens eerst heen te fietsen was wat te bar, dus vroeg uit de veren dan maar. Getuige de foto's was het een dag om van te smullen.
De MTB’rs gingen vandaag een achie rijden om Houffalize. Totaal 60 km zoals het parcours rouge trois et quatre op Nico’s tool beloofde.
Na een half varken, un b(e)ef du boueff, pieces steak de saumon, salades en een dozijn aan sauzen (behalve pindasaus:-( te hebben ingeslagen bij le Spar locale (jaha voor half tien!) konden we ons gaan opmaken voor de rit van de dag. Eerst nog wat smeren want het zonnetje zag er al aardig bijterig uit. Behalve de armen tattoo Peter natuurlijk want daar komt geen straaltje meer doorheen.
Rouge trois was best pittig. Sommige klimmen waren zo stijl (en langgggg) dat gelijk alle energie moest worden aangewend. Maar eenmaal boven kon er worden genoten van prachtige vergezichten en was je zo weer hersteld. Na diverse ‘cols’ en gecontroleerde afdalingen kwamen we iets later dan gepland in de middag weer in het dorp aan om op het terras van opa La Chouffe een heerlijk koffiebuffetje in oma's stijl te nuttigen. Voor een patatje met moesten we bij de friettent aan de overkant zijn, maar opa had er geen bezwaar tegen als we dat met een colaatje van hem combineerde. Sabine nam wijselijk een Belgisch broodje gezond. Het patatje kwam namelijk die middag nog vaak ‘ter sprake (blij dat ik niet achteraan reed)’. Van Rouge deux zagen we maar af want nog eens 30 km bovenop de 40 die we er al op hadden zitten leek ons wat te veel van het goede. Volgens Nico's GPS was groen wel te doen.
12 km zou die zijn en kwam weer uit in het dorp. Nou groen, is op z’n Frans VER(t) en dat was die inderdaad, maar dat zei meer over de kleur van mijn gelaat want na een uurtje of wat was de standaard vraag aan Nico. Hoever nog Nico, waarna zijn standaard antwoord was; nog zes km…. en na die zzes nog eens zzzzes en nog eens zzzzzzzz…. ……We reden kennelijk met een straaltje van 6 om Houffalize(!)
Behalve die Trudy; zij had ergens een tweede startmotor verstopt; zij had nergens last van, die ging er als een speer vandoor …. Ja zei ze; “ik ben boos op mijn fiets”. Trudy had even ervoor een lekke pijp gehad en dat kon ze niet zo goed hebben dus. Hum… het dwong de nodige respect af bij ons mannen. Ben nog steeds benieuwd wat er in dat flessie zat…..
Weer terug in onze auberge troffen we de Luxemburg gangers aan. Die hadden het mooi maar ook erg zwaar gehad. De 86 maar vooral de 126 km bleek ietsie langer te zijn; maar liefst 140 km hadden ze getrapt; een super prestatie is daar geleverd in dat toch behoorlijk stevig glooiende Luxemburgse landschap. Met natuurlijk super Kees voorop en Bram die zijn voorderailleur inmiddels in tweeën had getrapt kwam de groep eindelijk over de streep. Pfffff......
Maar na al die inspanning volgt ook de beloning
De met Griekse geslinger(lan)de olijfolie ingevette BBQ brandde ’s avonds als een tierelier, met daarop de heerlijk smeulende en spetterende eerder genoemde vlees- en visgerechten.
Het bleef nog lang gezellig.
Zondag
Uitrijden was vandaag het motto want de benen waren nog hard van the day before en het rauwe zitvlees begon ook venijnig te klagen. Om een uurtje of twaalf op het terras leek de best te maken afspraak; ik hoorde niemand protesteren.
Een rondje rood die we nog niet hadden gehad met Kees als special guest. We lachten vriendelijk naar Nico toen hij zei dat het een rondje van dertig was (ja ja), maar had er zelf ook alle belang bij dat de koers op 12 uur was afgestemd. Zijn gestel stond nog steeds op standje gisteren 18.30 uur.
De racegroep zag er ook tip top uit. Bij hen leek de schade ook al weer aardig hersteld.
Na een redelijk milde tour kwamen we iets voor twaalven bij ons eindpunt aan. Opa La Chouffe was dicht dus zijn we maar neergestreken bij de Italiaan voor de koffie. En die smaakte best. Niet veel later sloten de anderen zich aan en dat alles onder een heerlijk vrolijk zonnetje.
Het was weer een groot succes mensen!
Het huis, de plek, de organisatie (met dank Sabina!), de sfeer, de uitdagingen, de prestaties en de indruk die het zeker weer op mij heeft gemaakt.
Hans verzint van achter het stuur wel een verhaaltje, Carin doet dan verslag van haar raceavontuur en Trudy zorgt voor de registratie. Leuk bedacht hoor maar er waren wel wat beperkingen. Hans heeft namelijk tijd nodig om de belevenissen om te zetten in leesvoer (lees; krachtvoer) en kan geen twee dingen tegelijk, Carin lag al te pitten toen we Houffalize nog niet uit waren en Trudy zat achterin als een (West)malle bedwelmd te wezen van de Belgische trappist die helaas in haar tas te vroeg was ontkroont. De Renault Megane Estate Bose Eco rook na nog geen vijf minuten als een ranzige kroeg op de zondagochtend. Bleh, we hadden niet aangehouden moeten worden want die lucht was niet meer uit te leggen; laat staan in het steenkolen Frans.
Vrijdag
De weersvoorspellingen waren wat tegenstrijdig; de ene gaf vallende druppels, de andere een zonnetje met een wazig wolkje. Ach, kiezen we gewoon wat ons het beste uitkomt.
Zonnig dus, en dat werd het!
Redelijk gelijktijdig kwam het merendeel van de groep zo rond half drie aan bij een ruim, super praktisch ingericht huis, schitterend gelegen op zo’n 300 hoogtemeters (nee hè; dat wordt trappuh) met uitkijk over Houffalizes groene achtertuinen. We konden er ook gelijk in.
Er moest die middag natuurlijk ook nog even gepedaald worden om “la service des parcours’ oftewel; de weg te verkennen. Zoals gebruikelijk gingen de racers en de MTB’rs ieder hun eigen weg. De MTB ploeg was dit jaar prettig voorzien van de dames Sabina en Trudy en gelukkig was Peter Lucky Luke (piest langzamer dan zijn schaduw), naast Rob, Nico en ondergetekende, ook weer van de partij. De sportwereld is klein want de schoonzus van Kees bleek ook in de buurt te vertoeven en tipte ons over de beste tracks. Nico navigeerde ons met behulp van zijn Garmin GPS feilloos naar l’ entree des parcours blue cenque. De bijkies werden weer lekker op de proef gesteld en de schone club- en sporttenuutjes waren op de rugzijde al snel voorzien van een strook pureé d’Ardennen; een heerlijk voorafje aan de dag die nog komen zou.
Terug bij het huis was de raceploeg inmiddels ook al gearriveerd na een succesvolle proloog. Alleen Bram zag ik in de hal wat beteuterd met zijn zadel in zijn hand staan en hoorde hem iets brommen over een onwillige ring. Bram zou, bleek later, het stokje overnemen van Michiel die vorig jaar nogal wat met zijn fiets te doen had. Bram ging nog een rondje testen terwijl we ons tegoed deden aan diverse abdijdranken en heerlijke Italiaanse pastaschotels. Het was maar goed dat we een bordje voor Bram hebben achtergehouden; die kwam nog net voor het donker onder luid gejoel aanschuiven. Bram kon nog zitten; met die zadel zat het dus wel goed;-)
Zaterdag
De raceploeg had vandaag een bijzonder plan de campagne. Een heuse tourrit van 86 en 126 km in het mooie Luxemburg. Auto’s werden ingezet voor vervoer want om er ook nog eens eerst heen te fietsen was wat te bar, dus vroeg uit de veren dan maar. Getuige de foto's was het een dag om van te smullen.
De MTB’rs gingen vandaag een achie rijden om Houffalize. Totaal 60 km zoals het parcours rouge trois et quatre op Nico’s tool beloofde.
Na een half varken, un b(e)ef du boueff, pieces steak de saumon, salades en een dozijn aan sauzen (behalve pindasaus:-( te hebben ingeslagen bij le Spar locale (jaha voor half tien!) konden we ons gaan opmaken voor de rit van de dag. Eerst nog wat smeren want het zonnetje zag er al aardig bijterig uit. Behalve de armen tattoo Peter natuurlijk want daar komt geen straaltje meer doorheen.
Rouge trois was best pittig. Sommige klimmen waren zo stijl (en langgggg) dat gelijk alle energie moest worden aangewend. Maar eenmaal boven kon er worden genoten van prachtige vergezichten en was je zo weer hersteld. Na diverse ‘cols’ en gecontroleerde afdalingen kwamen we iets later dan gepland in de middag weer in het dorp aan om op het terras van opa La Chouffe een heerlijk koffiebuffetje in oma's stijl te nuttigen. Voor een patatje met moesten we bij de friettent aan de overkant zijn, maar opa had er geen bezwaar tegen als we dat met een colaatje van hem combineerde. Sabine nam wijselijk een Belgisch broodje gezond. Het patatje kwam namelijk die middag nog vaak ‘ter sprake (blij dat ik niet achteraan reed)’. Van Rouge deux zagen we maar af want nog eens 30 km bovenop de 40 die we er al op hadden zitten leek ons wat te veel van het goede. Volgens Nico's GPS was groen wel te doen.
12 km zou die zijn en kwam weer uit in het dorp. Nou groen, is op z’n Frans VER(t) en dat was die inderdaad, maar dat zei meer over de kleur van mijn gelaat want na een uurtje of wat was de standaard vraag aan Nico. Hoever nog Nico, waarna zijn standaard antwoord was; nog zes km…. en na die zzes nog eens zzzzes en nog eens zzzzzzzz…. ……We reden kennelijk met een straaltje van 6 om Houffalize(!)
Behalve die Trudy; zij had ergens een tweede startmotor verstopt; zij had nergens last van, die ging er als een speer vandoor …. Ja zei ze; “ik ben boos op mijn fiets”. Trudy had even ervoor een lekke pijp gehad en dat kon ze niet zo goed hebben dus. Hum… het dwong de nodige respect af bij ons mannen. Ben nog steeds benieuwd wat er in dat flessie zat…..
Weer terug in onze auberge troffen we de Luxemburg gangers aan. Die hadden het mooi maar ook erg zwaar gehad. De 86 maar vooral de 126 km bleek ietsie langer te zijn; maar liefst 140 km hadden ze getrapt; een super prestatie is daar geleverd in dat toch behoorlijk stevig glooiende Luxemburgse landschap. Met natuurlijk super Kees voorop en Bram die zijn voorderailleur inmiddels in tweeën had getrapt kwam de groep eindelijk over de streep. Pfffff......
Maar na al die inspanning volgt ook de beloning
De met Griekse geslinger(lan)de olijfolie ingevette BBQ brandde ’s avonds als een tierelier, met daarop de heerlijk smeulende en spetterende eerder genoemde vlees- en visgerechten.
Het bleef nog lang gezellig.
Zondag
Uitrijden was vandaag het motto want de benen waren nog hard van the day before en het rauwe zitvlees begon ook venijnig te klagen. Om een uurtje of twaalf op het terras leek de best te maken afspraak; ik hoorde niemand protesteren.
Een rondje rood die we nog niet hadden gehad met Kees als special guest. We lachten vriendelijk naar Nico toen hij zei dat het een rondje van dertig was (ja ja), maar had er zelf ook alle belang bij dat de koers op 12 uur was afgestemd. Zijn gestel stond nog steeds op standje gisteren 18.30 uur.
De racegroep zag er ook tip top uit. Bij hen leek de schade ook al weer aardig hersteld.
Na een redelijk milde tour kwamen we iets voor twaalven bij ons eindpunt aan. Opa La Chouffe was dicht dus zijn we maar neergestreken bij de Italiaan voor de koffie. En die smaakte best. Niet veel later sloten de anderen zich aan en dat alles onder een heerlijk vrolijk zonnetje.
Het was weer een groot succes mensen!
Het huis, de plek, de organisatie (met dank Sabina!), de sfeer, de uitdagingen, de prestaties en de indruk die het zeker weer op mij heeft gemaakt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
