Holyday

Het begint een beetje te wennen al die luxe en ik heb Carin gelukkig ook horen zeggen dat ze de decadentie heeft geaccepteerd. Reden genoeg om er nog een dag of vier bij te boeken. We zouden tenslotte hier vakantie gaan vieren (als of we dat al niet hadden!).
Op advies van Balikenner Niki hebben we vanmorgen maar eens een heuse Balinese massage ondergaan. Een sfeervolle ruimte voorzien van airco en van die "rammel maar an" muziek. We werden een uurtje flink onder HANDEN genomen door twee dames in traditionele kledij. Zooo dat was wat zeg; Daar konden onze "eigen" therapeuten Peter Zonnetje en Eucaliptha een puntje aan zuigen. We voelden ons erna wel 25 jonger. (hmm Carin 24 ;-) De opperdame van de toko lachte toen ze dat hoorde; " toemorro foor hends ok? Ik bedankte vriendelijk; I think I won't survive that......
we werden giechelend uitgezwaaid.
See Joe nekst tijm!

We hadden tijdens ons veblijf in Adi Assri kennis gemaakt met een aantal locals zoals Martini; de ontbijtdame, Sana; de indiDJ, Leong; een wat serieuze senior en Yudi, een vriendelijke naar ons weten een van de weinige moslims hier die ons regelmatig in het Nederlands aansprak. Hij leerde het op de toeristenschool en kon dat mooi met ons oefenen. Dat schepte een band die nog sterker werd toen hij van ons tempelavontuur hoorde. We werden voor de vrijdagavond uitgenodigd om bij de moskee een ceremonie bij te wonen (op steenworp afstand; we werden 's nachts regelmatig bijna uit ons bed Ge-Allahaad ). Hij zou een van de optredens met een band verzorgen. Wij er heen in vol ornaat voorzien van hoofddoek en de inmiddels bekende ( hindoe!) sarong. Het ontvangst was hartelijk, Yudi ving ons met een stralende lach op en het inmiddels toegestroomde publiek leek verrast. We kregen een pakketje fruit en water toegestopt en een plekje in het publiek. Oeps; de mannen en vrouwen gescheiden door een katoenen afscheiding van 1,2 m hoog ......maar Carin mocht, zonder hoofddoek naast me zitten. Het was ons al eerder opgevallen dat deze moslims erg mild zijn. Er kwamen gelijk mannen bij ons zitten die met oprechte belangstelling in gebrekkig Engels kwamen informeren waar we vandaan kwamen, hoe we Bali vonden of we ook moslim waren etc. Het was er en voelde warm. Het feest begon eerst met een aantal dansuitvoeringen door de allerkleinsten op Dalton volgorde. Grappig, het deed ons direct denken aan de dansjes van Steffie en Niki vroeger maar dan in de Arabische versie van Madonna. Allemaal in kleurrijke kleertjes gestoken. Na een tiental optredens dat de omvang van een DSG dansschooluitvoering begon te krijgen (kwam geen einde aan), het optreden van Yudi. Vanaf het podium zagen wij hem voorzien van een of ander percussie-instrument naar ons zwaaien; iedereen keek mee. De muziek deed ons denken aan Rai; redelijk modern (electrische bas, gitaar en een Cor Stein orgel uit 1960) en met al die trommeltjes best swingend. Na twee nummers kwam helaas de dorps Iman aan het woord die de tijd in beslag nam van alle voorgaande optredens bij elkaar. We hadden het toen wel een beetje gehad.
We namen afscheid van een blije Yuri en zijn dorpelingen. Om vier de volgende ochtend werden we nog een keer door de Iman via de drie megafoons aan de minaret begroet.
S' Allah ma lai kum.